Room Sweet :: Intro (Hopega NC)
J-Hope :: Talk
ผมหยิบไวน์ในแก้วขึ้นดื่ม สายตาเหม่อมองไปที่ร่างบางที่กำลังง่วนกับการทำอาหารในครัว คนอะไรก็ไม่รู้ทั้งสวย น่ารัก นิสัยดี เอาใจผมทุกอย่างเพราะแบบนี้ไงผมถึงรัก…ยุนกิ
ว่าแล้วผมก็เดินไปกอดคนร่างบางจากข้างหลัง ใช้คางเกยไปที่ไหล่บางแล้วหอมแก้มฟอดใหญ่ ชื่นใจที่สุดเลย ตัวก็หอมๆ
“โฮซอก! ตอนนี้ฉันกำลังตัวเหม็นอยู่นะ” ยุนกิว่า แต่ใครว่าล่ะตัวหอมมากต่างหาก
“หอมจะตายไป” แล้วผมก็หอมแก้มร่างเล็กอีกชุดใหญ่
“อื้อ! ไม่เอา” ยุนกิบิดตัวไปมาในอ้อมกอดผม
“ฉันหิวแล้วอ่า” ผมก้มลงไปกระซิบที่ข้างหูของคนร่างบางด้วยน้ำเสียงยั่วยวนสุดๆ
“ฉันทำอาหารใกล้เสร็จแล้ว รอแปปนะ”
“ฉันไม่ได้หิวข้าวซะหน่อย”
“แล้วนายหิวอะไรล่ะ ถ้าไม่หิวข้าว” ยุนกิหันมาถามผมด้วยสายตาบ้องแบ๊วสุดๆ ในดวงตานี้เต็มไปด้วยความใสซื่อ
“อยากกินนายมากกว่า”
ผมยอมรับเลยว่าน้ำเสียงผมตอนนี้มันเชิญชวนสุดๆ แค่ได้สัมผัสร่างบางนุ่มนิ่มนี่ก็ทำเอาผมอดใจไม่ไหวแล้ว อีกอย่างก็
เพราะฤทธิ์ไวน์ที่ผมดื่มเข้าไปอีก มันเลยทำให้ตื่นตัว
“คนบ้า!” เหมือนยุนกิจะเขินนะ แก้มแดงเป็นลูกมะเขือเทศแล้ว
ผมมองใบหน้าสวยด้วยดวงตาที่เคลิบเคลิ้ม ก่อนที่ผมจะฉกริมฝีปากบางของยุนกิมาครอบครอง ใช่แล้วริมฝีปากนี้มันเป็นของผม ทุกอย่างบนตัวของยุนกิมันเป็นของผมหมดเลย แม้กระทั่งหัวใจ
ผมบดขยี้ริมฝีปากตามอารมณ์ที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ลิ้นของผมเข้าไปในโพลงปากเล็กๆของยุนกิ เราสองคนแรกลิ้นกันอย่างไม่มีใครยอมใคร
มือซุกซนของผมมันเริ่มอยู่ไม่เป็นสุขสัมผัสร่างบางสะเปะสะปะไปเรื่อย บีบเค้นเบาๆ
ในที่สุดผมก็ตัดสินใจอุ้มร่างบางขึ้นมาในอ้อมแขนโดยที่ริมฝีปากของเรายังคงประกบกันอย่างดูดดื่ม ผมอุ้มร่างบางเดินเข้ามาในห้องนอนที่แสนคุ้นเคย เราสองคนค่อยๆล้มตัวลงไปบนเตียงสีขาวใหญ่ก่อนที่ผมจะขึ้นคร่อมร่างของยุนกิอย่างรวดเร็ว
มือเล็กๆของยุนกิก็ร้ายไม่เบานะเคลื่อนมาหยุดอยู่ที่จุดกึ่งกลางลำตัวของผมแถมยังจะบีบเค้นมันอีก มันยิ่งทำให้สิ่งที่อยู่ข้างในตื่นตัวเร็วขึ้น สิ่งที่อยู่ภายใต้กางเกงมันคับแน่นไปหมดแล้วตอนนี้
“โฮซอกฉันอยากมีความสุขมากกว่านี้” ร่างบางกระซิบข้างหูของผม มันเหมือนคำเชิญชวนที่ผมจะรีบสนองให้เลยละ ว่าแล้วผมก็จัดการถอดเสื้อผ้าที่ปกปิดร่างขาวสวยนี้ออกอย่างรวดเร็วจนเหลือเพียงร่างเปลือยเปล่าที่สุดแสนจะยั่วยวนใจ ผมมองแล้วก็กระหยิ่มยิ้มในใจ คนอะไรน่าฟัดสุดๆ
“เดี๋ยวฉันถอดให้นายบ้างนะ” ยุนกิบอกกับผมด้วยน้ำเสียงเร้าอารมณ์สุดๆ ร่างเล็กพลิกตัวผมให้ไปนอนราบบนเตียงก่อนที่จะเป็นฝ่ายขึ้นคร่อมผมบ้าง ผมนอนนิ่งให้ร่างบางทำอะไรกับร่างของผมตามใจชอบ
ร่างเล็กค่อยๆรูดชิปกางเกงของผมและถอดออกอย่างช้าๆ นี่กะจะทำให้ผมขาดใจตายเลยใช่มั้ย? ผมมองร่างบางในสภาพไร้เสื้อผ้าอย่างใจร้อน ทุกตรงมันน่าฟัดไปหมดเลยอ่ะ
“ยุนกิเร็วๆหน่อยสิ ฉันจะไม่ไหวแล้วนะ” ผมว่า ตอนนี้มือของผมมันกำลังบีบเคล้นสะโพกสวยอยู่
“อะ อื้อ!” ร่างเล็กครางเสียงหวานเมื่อผมบีบเคล้นสะโพกแรงขึ้น ผมอยากจะได้ยินเสียงครางแบบนี้อีกจัง
“ถ้าถอดยากนักเดี๋ยวฉันถอดเอง” ตอนนี้ผมทนไม่ไหวแล้วถ้าไม่ได้จัดการร่างบางของยุนกิ ผมผลักร่างบางให้ไปนอนราบอยู่บนเตียงอีกครั้งละจัดการลุกขึ้นมาถอดเสื้อและกางเกงของตัวเองออกและโยนไปไหนก็ไม่รู้ แล้วหันไปส่งสายตาเชิญชวนให้ยุนกิ มือเล็กๆเข้ามากรอบกุมจุดกึ่งกลางของผมที่มันแข็งขืนอีกครั้งเหมือนรู้ใจ
“อะ อื้อ!” ร่างบางครางเสียงหวานออกมาเมื่อผมใช้สิ่งนั้นถูไถไปตามช่องอ่อนนุ่มทางข้างหลัง มือของผมเลื่อนขึ้นไปสัมผัสยอดอกหวานเบาๆและก้มลงไปใช้ริมฝีปากสัมผัสและกัดมันเบาๆอย่างหมั่นเขี้ยว มือเล็กๆกอดแผ่นหลังของผมและกดท้ายทอยผมให้เข้ามาหาตัว
“โฮซอก! ได้ปรด เอาสิ่งนั้นเขามาในตัวฉันที” ยุนกิเอ่ยขึ้นเหมือนจะทนไม่ไหว ร่างบางหายใจหอบถี่ เม็ดเหงือผุดออกมาตามหน้าผากเนียน ผมว่าผมเร่งแอร์ภายในห้องแล้วนะ
ผมทำตามสิ่งที่ร่างบางขอแทบจะทันทีท่อนแข็งแกร่งของผมมันค่อยๆหายเข้าไปในตัวของยุนกิอย่างช้าๆจนในที่สุดก็เข้าไปจนหมด
“อะ อื้ออออออ!! จะ เจ็บ!”
“อ่ะ อ่าส์” ผมครางขึ้นมาบ้างเมื่อช่องที่ผมใส่เข้าไปมันคับแน่นบีบรัดตลอดเวลา
เมื่อปรับตัวได้แล้วผมก็เริ่มขยับเข้าออกอย่างช้าๆ เรียวขาสวยแยกห่างออกจากกันอย่างรู้งาน เพื่อที่ผมจะได้เร่งจังหวะได้ถนัดขึ้น
ผมก้มลงไปสัมผัสกลีบปากบางอีกครั้งโดยที่สิ่งนั้นยังขยับเข้าออกเรื่อยๆอย่างสม่ำเสมอ ร่างเล็กของยุนกิเคลื่อนไหวไปตามแรงที่ผมขยับ
“อ่ะ...อึก อ่าส์” ร่างบางครางเสียงหวานยาว มันยิ่งต้องทำให้ผมรีบเร่งจังหวะขึ้นไปอีก ผมก้มลงไปดูดกลืนยอดอกหวานและดูดจนมันเป็นรอยสีแดงๆ จนทั่วทั้งลำคอ
“นายอยากคุมเกมส์บ้างมั้ยยุนกิ” ผมเคลื่อนริมฝีปากไปกระซิบที่ข้างหู และหยุดขยับจังหวะชั่วคราว เพราะต้องการให้ร่างบางได้พักผ่อนบ้าง
“อะ อื้ม!” เหมือนร่างบางจะตอบอย่างเขินอาย
ผมยิ้มหวานก้มลงจูบริมฝีปากบางอย่างอ่อนโยนแล้วพลิกร่างของยุนกิให้ขึ้นมาอยู่บนตัวผม โดยที่ผมนอนราบไปบนเตียง ผมจะดูว่าคนตัวเล็กจะเก่งเรื่องแบบนี้ซักแค่ไหนกัน ถึงครั้งนี้จะไม่ใช่ครั้งแรกของผมกับยุนกิแต่ผมก็มีความรู้สึกเหมือนครั้งแรกที่เรามีอะไรกันทุกครั้ง
“อะ อะ อาส์!!” ร่างบางครางไปด้วยขณะที่ยังขยับสะโพก ร่างเล็กๆนั่งขึ้นลงบนตัวผมไปตามจังหวะ ใบหน้าสวยเงยหน้าขึ้น พร้อมกับหลับตาพริ้ม
“เร็วกว่านี้หน่อยสิยุนกิ” ผมว่าแล้วขยับจังหวะจากข้างล่างสวนกลับจังหวะของยุนกิ เตียงนุ่มยืดหยุ่นไปตามจังหวะของเราสองคนที่ผสานกันอย่างลงตัว
“อะ อ้าส์! โฮซอก ฉัน…” ร่างบางพูดอ้ำอึ้ง ก่อนที่จะหมดแรงล้มฟุบลงมาที่ตัวผม
“หมดแรงแล้วเหรอยุนกิ” ร่างบางไม่ได้ตอบอะไร เอาแต่นอนหลับตาพริ้มพร้อมกับเสียงหายใจหอบถี่ ผมหยุดขยับจังหวะลงแล้วโอบกอดร่างบางที่นอนอยู่บนตัวผม
“ฉันมีความสุขจัง…” เสียงเล็กๆดังขึ้นอย่างแผ่วเบา
“พักก่อนนะครับคนดี”
เวลาผ่านไปสักพักก่อนที่ผมจะลุกขึ้นเป็นฝ่ายคุมเกมส์รักนี่อีกครั้ง จังหวะของผมมันยังคงหนักหน่วงและต่อเนื่องไปเรื่อยๆ คืนนี้สำหรับเราสองคนมันยังอีกยาวไกล
“ฉันรักนายนะมินยุนกิ” ผมกระซิบที่ข้างหู มืออีกข้างเลื่อนไปกดปุ่มปิดสวิตโครมไฟบนหัวเตียง ทุกๆอย่างภายในห้องมืดสนิทลง แต่ไฟรักของเรายังคงลุกโชตช่วง…
“ฉันก็รักนายนะจองโฮซอก” เสียงของร่างเล็กมันแผ่วเบามาก แค่ได้ยินผมก็ชื่นใจแล้ว
“ปากหวานแบบนี้ คืนนี้ฉันคงต้องกินนายอีกนาน”
หลังจากนั้นผมก็ก้มลงไปกลืนกินริมฝีปากบางทันที….
::: อ่านแล้วก็ช่วยกลับไปเม้นให้ด้วยนะคะ ^^
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น